Door Janine

Achteraf gezien ben ik ze ontzettend dankbaar, mijn vader en moeder. Als ik het vergelijk met gezinnen waar praten over seks een taboe was, is het ontzettend fijn dat er bij ons zo’n openheid was over seksualiteit. Alles was bespreekbaar. Maar natuurlijk kijk je daar als puber heel anders tegenaan.

Tja, je kan dan wel met je vragen terecht bij je ouders, en als je ergens mee zat, dit bespreken, maar op mij had dit een tegengesteld effect. Deur op slot bij het douchen en alleen volledig gekleed weer naar buiten, enorm ongemakkelijk worden als er ook maar een seksscène in een film zat en vooral me ontzettend schamen als het gespreksonderwerp aan bod kwam. Achteraf gezien is dit natuurlijk wel te plaatsen, gezien ik rond die leeftijd enorm in de knoop zat met mezelf en mijn eigen seksualiteit. Dat en ik was natuurlijk ook gewoon een puber, en pubers zetten zich af tegen hun ouders.

Ondertussen ben ik 31 en vind ik het ontzettend prettig dat mijn ouders altijd zo natuurlijk met seksualiteit om zijn gegaan. Het heeft me gesterkt in het maken van keuzes  in mijn ontdekkingstocht naar mijn eigen seksualiteit en heeft ervoor gezorgd dat ik gewacht heb met de keuze om seksueel actief te zijn totdat ik er klaar voor was en kon aangeven wat ik wel en niet wou. Juist omdat er niet iemand met een oordeel klaar stond, maar een moeder met open armen die zei: Ik luister wel. De boodschap die ik altijd heb meegekregen is: doe waar jij je goed bij voelt, en wees jezelf. Een waardevol advies, een advies waardoor ik mij vrij voel om ook nu nog te kunnen spreken met mijn ouders over seksualiteit.

Het mooiste vind ik dat mijn ouders ook als een voorbeeldfunctie gefungeerd hebben. Door zelf gezond met seksualiteit om te kunnen gaan, hebben zij mij indirect ook leren zien dat seksualiteit en intimiteit mits vrijwillig met elkaar gedeeld, positie benaderd kunnen worden.  En hoe je dat binnen een relatie tot uitdrukking kan brengen.

Dus pap, mam, bedankt!