Deze tekening plaatste De Telegraaf op 3 september jl. en bracht -wellicht onbedoeld- schrik, pijn en verontwaardiging teweeg bij mensen die in hun leven te maken hebben gehad met seksueel misbruik, vaak op jonge leeftijd. Wat zij in deze tekening zagen laat zich raden, want er gaat de suggestie van uit dat een kind een volwassene pijpt. Ook ik schrok en raakte in verwarring; dit kan toch niet de bedoeling zijn geweest van de tekenaar?
De schrik staat in groot contrast met de ontroering die deze reeks over wat liefde is meestal oproept. En natuurlijk, de figuren op de tekening zijn doorgaans naakt, worden afgebeeld zonder geslachtsdeel en daarmee is ook deze tekening wellicht onschuldig bedoeld.
Toch mag onschuld niet verward worden met naïviteit. In een tijd waarin de krant vol staat met pijnlijke verhalen over seksueel misbruik, mag van een krant alertheid verwacht worden. Inmiddels weten we van de ellende van de vele slachtoffers van seksueel misbruik. Nu onze ogen geopend zijn mogen we ze niet meer sluiten. We zouden niet moeten wegkijken, maar juist liefdevol aandacht moeten hebben voor leed en pijn. Wie de moeite had genomen om door de ogen van een slachtoffer naar deze afbeelding te kijken, had hem niet geplaatst. Daarom is mijn boodschap aan De Telegraaf:
Liefde is… zorgvuldigheid betrachten naar slachtoffers van seksueel misbruik.
Jaa echt walgelijk zeg, dit is toch geen voorbeeld van liefde