Door Marjoleine

Deze boom staat in de tuin van mijn schoonmoeder. Of misschien moet ik zeggen stond. Tijdens een hevige storm waaide hij om. Als een luciferhoutje splijtte zijn dikke stam. Geknakt.
Mijn schoonmoeder besloot hem te laten liggen: “Dat wordt vast een leuke speelboom voor de kinderen”. Haar vertrouwen was terecht. Sommige delen van de boom groeien door en zoeken opnieuw hun weg naar het licht. Ze groeien in vreemde kronkels, als het ware om de verwonding heen. De boom krijgt daardoor een nieuwe, liggende vorm. Dorre en droge takken laten zien dat niet alle delen van de boom het redden. Die delen sterven af, maar andere delen staan in de zomer volop in bloei.

Het is een vreemd gezicht, die liggende boom, geknakt, maar toch zo vol leven. Vergaat het sommige mensenlevens niet ook zo? Er zijn misschien momenten waarop je voelt dat de stormen in je leven je gebroken hebben. Momenten waarop je gevloerd bent, beschadigd door wat je is aangedaan. Maar midden in die teneergeslagenheid ontdek je soms dat er ergens nog leven in je huist, misschien zelfs levenslust en dat er nog steeds mogelijkheden zijn om te groeien, te leren en wijzer te worden. Desnoods groei je liggend en om je verwondingen heen. Gaandeweg neem je je vreemde vormen voor lief.

Dit beeld van de liggende boom helpt mij om mezelf te accepteren zoals ik ben, met mijn eigenaardigheden en scheefgroei. Ik kan niet ontkennen dat ook de nare dingen in mijn leven me hebben gemaakt tot wie ik ben.

Heb jij ook een beeld waaraan je moed ontleent in donkere dagen? Een beeld dat je op een of andere manier troost brengt?

Als je te maken hebt gehad met seksueel geweld dan word je maar al te vaak geplaagd door beelden die pijn doen. Kunnen we daar beelden naast zetten die helpen? Beelden die jouw ervaring weerspiegelen op een manier die je op een liefdevolle manier herinnert aan jouw onaantastbare waarde als mens? Wij helpen je graag zoeken.

Op zaterdag 8 september organiseert de VPSG weer een ‘Kom op verhaaldag’ in het Graalhuis in Utrecht. Deze dag gaan we op zoek naar beelden van kracht en kwetsbaarheid, beelden die helpend zijn na seksueel misbruik. Meer weten? Mail ons (info@vpsg.nl) of ga naar onze website: www.vpsg.nl.

 

Door Lottemijn

Ik ging in de tachtiger jaren, na mijn eigen verkrachting, mee met vrienden naar de bioscoop. Ik herinner me nog goed ‘Last Tango in Paris’. Dit is een film waarin verkrachting voorkomt en waarin de daad noch de dader veroordeeld wordt. De vrouw wordt als overwonnen lustobject uitgebeeld. Mijn vrienden vonden dit geweldige films, kennelijk kickend op het seksuele geweld dat er in plaats vond. Als ik ertegen protesteerde dat er zulke films en dito boeken op de markt waren, dan noemden ze mij stijf en gefrustreerd. Ze zeiden dat die films getuigen van vrijheid van meningsuiting.

In dit soort films wordt aangezet tot vrouwenhaat en verkrachting. En wij, vrouwen, moeten dat maar goed vinden. Wij moeten er naar kijken en het goeie films vinden, omdat dat soort films door beroemde, meestal mannelijke regisseurs worden geproduceerd. En de mannen die onze vrienden zijn vinden het geweldige films. Het is echter mijn vrijheid van mening om de films te bekritiseren. Schrijf maar eens, lezers, welke films er nog meer zijn die aanzetten tot vrouwenhaat en verkrachting! Laat van je horen!

Bovenstaande had ik net geschreven toen mij gewezen werd op een stukje in de Volkskrant over Last Tango in Paris. Hier bleek dat de regisseur, Bertolucci, was overeengekomen met Marlon Brando om Maria Schneider daadwerkelijk voor het oog van de camera te verkrachten. Want Bertolucci wilde ongeveinsde ontzetting bij Maria zien. Hij was geïnteresseerd in de ontzetting van de vrouw, niet de gespeelde ontzetting van de actrice. De film speelt zich af in een leegstaand huis waar een oudere man en een jonge vrouw elkaar ontmoeten. Vanaf het begin voel je de seksueel/ gewelddadige sfeer die opgebouwd wordt. In de laatste scene verkracht Marlon Brando Maria Schneider.

Het is gek dat iedereen getuige was van deze verkrachting: cameraman, technici, regisseur, en natuurlijk ook het publiek dat naar de film is komen kijken. Tegenwoordig is dat bekend, dat zij werkelijk verkracht werd door Marlon Brando. Ik vraag me dan af welke mannen nog naar die film gaan kijken. Ik begrijp dat niet goed. Wat willen ze dan zien? Willen ze er getuige van zijn dat een vrouw verkracht wordt? Nieuwsgierig geworden?  En wat zien vrouwen die naar deze film kijken?

Zoals bij een detective als Poirot of Midsomer Murders het slachtoffer niet echt vermoord wordt, zo zou ook in speelfilms de vrouwelijke hoofdrolspeler niet echt verkracht mogen worden. Verkrachting is een misdaad tegen de menselijkheid. Tijdens deze scene huilt Maria Schneider. En ik huilde kijkend naar de film in de tachtiger jaren, met haar mee.