Door Janine

Ik geef jullie in mijn eerste blogbericht een introductie van mijzelf, één van de schrijvers van dit nieuwe blog.

 Ik ben Janine Vink, 30 jaar en werk aan deze blog als vrijwilliger. Ik zie mijzelf in het dagelijks leven zowel als geestelijk verzorger en als schrijver, en schrijf dan ook met name over zingeving. Betekenis geven in alle facetten van het leven, toegespitst op de dagelijkse realiteit.  

Het is eigenlijk puur toeval dat ik hier bij de VPSG terecht gekomen ben. In een vacaturebericht -naar welke ik uiteindelijk niet gesolliciteerd heb- werd ik door iets gegrepen. Een warmte, een verbonden en betrokken gevoel verpakt in slechts een paar korte bondige zinnen. Wow. Ik voelde me geroepen door hun boodschap en stuurde hen enkele weken geleden een mail waarin ik nadrukkelijk vroeg of ik iets voor ze kon betekenen als vrijwilliger. Nu ben ik regelmatig te vinden op locatie, om zoveel mogelijk te leren over de VPSG en te schrijven over hun identiteit, werkzaamheden en over de thema’s waar ze dagelijks mee te maken krijgen.  

Maar waarom wil iemand nou in vredesnaam uit vrije wil schrijven over seksueel geweld? Zo’n zwaar beladen onderwerp? Omdat het moet gebeuren. Ik denk dat het belangrijk is dat er over seksueel misbruik gepraat en geschreven wordt, en over seksualiteit en grenzen in het algemeen. Want ook daarop rust een taboe. Ondanks pogingen tot openheid en communicatie over dit onderwerp is seksueel misbruik nog steeds een gevoelig onderwerp in de maatschappij en spreken we er liever niet over. Toch moet dat, is het belangrijk dat we er niet voor weglopen en dat we erover blijven schrijven en praten. Juist omdat het een beladen onderwerp is. Delen, herkenning creëren. Maar ook kennis verspreiden en een beter beeld scheppen van wat we bij de VPSG doen, dragen allemaal bij aan openheid creëren rondom zoiets naars als misbruik, geeft bestaansrecht aan de gevoelens, pijn. Maar tevens ook de kracht van mensen die misbruik hebben moeten ondergaan.  

Die kracht is iets wat ik centraal wil stellen in mijn blogberichten. Omdat kracht een kernbegrip is bij de VPSG, zowel in negatieve als positieve zin. Negatief in de zin dat we dagelijks geconfronteerd worden met hoe veelvoorkomend en verwoestend misbruik tot op de dag van vandaag is.
Het verandert levens, raakt je ten diepste, is zinloos. Het zou niet mogen gebeuren en laat elke dag opnieuw zien waarom het zo nodig is dat de VPSG dit werk doet. 

Maar er is ook de kracht in mensen. Om opnieuw de betekenis te geven aan je leven, weer te leren vertrouwen in mensen of in God. Maar juist ook in de momenten van kwetsbaarheid wanneer je hulp zoekt of omdat je het huis uit bent gegaan terwijl je bang was om buiten te komen, zit een enorme oerkracht waar ik diep ontzag voor heb. Juist in zeggen dat je het niet altijd alleen kan zit kracht. 

 Ik hoop dat ik jullie iets te bieden zal hebben als blogger van deze prachtige organisatie en zal mijn uiterste best doen om met respect en met openheid voor jullie te schrijven.  

 

Door Marjoleine

2017 is het jaar van #MeToo. Al maandenlang kan je geen krant openslaan of je leest een item over seksueel geweld of intimidatie. Ook lijken er nog nooit zoveel televisieprogramma’s uitgezonden te zijn over seksueel geweld als dit jaar. Zo zagen we de BNN serie Misbruikt en het programma Verkracht of niet?.

Bij de VPSG volgen we de ontwikkelingen op de voet en willen ons steentje bijdragen. Het motto van de VPSG is immers al 30 jaar ‘Seksueel geweld. Praat erover’. #MeToo is wat dat betreft een hoopvolle beweging omdat het een collectieve beweging is van mensen die het zwijgen doorbreken. Dat is belangrijk, want juist het zwijgen is voor slachtoffers een dwangbuis. ‘Het is ons speciale geheimpje’ zegt een dader bijvoorbeeld samenzweerderig. Of hij dreigt: ‘Als je het vertelt, dan kom ik in de gevangenis en dat is jouw schuld’, of  ‘als je het vertelt, zorg ik dat je nergens meer aan het werk komt’. Geheimhouding is een effectieve strategie van een dader om een slachtoffer in zijn macht te houden. Het is ook een misdadige strategie, want het houdt mensen soms hun leven lang gevangen in een vergiftigend isolement van schuld en schaamte. Ieder slachtoffer dat spreekt over wat hem of haar is aangedaan, bevrijdt zichzelf en opent de deur voor anderen om hetzelfde te doen. Daarom nodigen wij bij de VPSG mensen uit om te praten over wat hen is aangedaan.

We mogen daarbij echter nooit onderschatten hoeveel moed er nodig is om te spreken. We hebben immers ook nu, bij de #MeToo getuigenissen, gezien wat de risico’s zijn voor slachtoffers die een boekje opendoen. Niet geloofd worden, te horen krijgen dat ze het over zichzelf hebben afgeroepen of worden afgeschilderd als manipulatieve fantast zijn een hoge prijzen die slachtoffers betalen voor hun onthullingen.

We vinden dan ook dat de moed van hen die spreken behoedzame reacties verdient. Bij de VPSG hechten we veel waarde aan zorgvuldige afwegingen, genuanceerde woordkeus en een stellingname die recht doet aan de ervaringen van slachtoffers. Allemaal dingen die in de snelheid en sensatiegerichtheid van het publieke debat zo gemakkelijk verloren kunnen gaan, maar andersom zijn we bij de VPSG wel eens te traag in onze reacties. Te traag om te reageren op de snelle reacties op onthullingen van seksueel misbruik, die haast reflexmatig lijken: twijfelen aan het waarheidsgehalte, twijfelen aan de rol van het slachtoffer, discussie over de schuldvraag. Al die reacties die we ook terugzien in de #MeToo discussies. Het zijn reacties die opnieuw mensen het zwijgen kunnen opleggen.

De kracht van #MeToo is echter dat het een collectieve beweging is. Een enkel individu laat zich het zwijgen opleggen, maar een collectief niet! #MeToo laat zien dat er tegenkracht is. Hopelijk niet alleen een aanklagende kracht, maar een beschermende kracht. Daarom moeten wij het #MeToo gesprek met elkaar blijven aangaan, ook als straks de wind van de media aandacht weer gaat liggen. We moeten met elkaar praten over seksualiteit en grenzen. Er is immers geen krachtiger bescherming tegen individueel machtsmisbruik dan gedeelde waarden van een gemeenschap.

2017 is dan ook het jaar dat de VPSG de drempel overgaat naar de sociale media, te beginnen met ons blog ‘praaterover’. Met dit blog willen we ons steentje bijdragen, door te zoeken naar woorden en beelden die recht doen aan ervaringen van mensen die seksueel geweld is aangedaan, door het zwijgen te doorbreken. Moge het de drempel verlagen voor hen die hun verhaal willen doen. En moge het de bereidwilligheid vergroten om hun verhalen tevoorschijn te luisteren.